Wat goed dat je mee doet met de VeganChallenge! Wellicht zie je er tegen op of kijk je er juist naar uit. Ik kan je uit ervaring zeggen dat het een life-changing ervaring is die je niet zult betreuren. De VeganChallenge is een uitdaging, maar ook een genoegen. Ik weet nog hoe ik zat aan te hikken tegen de laatste stap van ‘vegetariër plus’ – een vegetariër die nog nauwelijks dierlijke producten gebruikt – naar veganist. Zo gewend als ik was aan café latte, pannenkoeken en koekjes met melk en eieren kon ik mij niet voorstellen hoe een dieet er zonder dierlijke producten uit zou zien. En hoe wist ik nou precies waar allemaal dierlijke producten in zitten? Dat er in drop gelatine (gemaakt van botten) zit en garnalen in kroepoek en in nasisaus. Voor veganisten is dat gesneden koek, maar ik had er niet bij stilgestaan. En hoe moet het dan met schoenen en leren producten? Mag ik nog wel een leren tas en jas? Kortom, ik zag er tegenop om de stap naar veganisme te maken. Het leek me een enorme stap. De VeganChallenge heeft mij geholpen de laatste stap te zetten. Veel veganisten bleken gelukkig normale en vriendelijke mensen te zijn. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt in de vegan community.
Ik betreur het dat ik niet al veel eerder in mijn leven veganist ben geworden. Hoewel ik de morele argumenten over dierenleed en milieu al kende en die mij overtuigden om vegetariër te worden, drukte ik nadenken over veganisme weg. Immers, de argumenten voor vegetarisme gelden in nog sterker mate voor veganisme. Vegetariërs maken nog steeds gebruik van dierlijke producten en de hele horror industrie blijft ook met vegetariërs in
stand.
De VeganChallenge liet mij zien dat het mogelijk is om gewoon bij de lokale supermarkt ingrediënten te vinden voor smakelijke en gezonde plantaardige maaltijden. Ik had niet gedacht dat het zo simpel zou zijn! De afgelopen jaren is het aanbod aan veganistische producten snel toegenomen en ook zijn veel producten gemarkeerd met een groene V als ze geschikt zijn voor veganisten. Wat ik totaal niet had verwacht is dat mijn waardering voor voeding toegenomen is sinds ik veganist ben geworden. Niet alleen is mijn dieet verschoven van carnistisch naar veganistisch, het palet aan soorten voeding is enorm verbreed: ik eet veel meer verschillende soorten groenten, fruit, zaden, noten en gerechten. Mijn culinair genoegen is significant toegenomen sinds ik veganist ben. Ik ben weliswaar geen foodie geworden maar met vegan vrienden worden altijd wel tips over gerechten, ingrediënten en restaurants uitgewisseld.
In steden is het met behulp van de HappyCow App ook gemakkelijk om horeca te vinden waar veganisten terecht kunnen. Veel simpeler dan ik had gedacht. Je kunt zelfs Chinees veganistisch eten. Afhaalrestaurant Soy in Utrecht is vegetarisch en veganistisch. Het is gemakkelijk om er volledig veganistische maaltijden te bestellen. En ik vind het verrukkelijk! Veel lekkerder dan de vleeschinees. Toch kun je er dezelfde soorten gerechten vinden: de vegan babi pangang and satéstokjes zijn verrukkelijk!
Meteen toen ik veganist ben geworden – vanaf het moment dat ik met de vegan challenge meedeed – ben ik gaan werken aan een boek dat ik zelf zou willen hebben gelezen toen ik twintig jaar daarvoor vegetariër werd en dat de stap naar het veganisme met twintig jaar had kunnen bekorten. Dat boek is er gekomen: De vrolijke veganist. In dat boek bespreek en weerleg ik alle tegenwerpingen en rationalisaties die mensen opwerpen om maar geen veganist te hoeven worden. Mocht je je willen wapenen voor discussies over veganisme die er ongetwijfeld voor jou ook zullen komen wanneer mensen vernemen van jouw nieuwe levenswijze, dan weet je waar je munitie kunt vinden. Bedenk dat veganisme uiteindelijk niet om jou gaat – hoe geweldig en heerlijk je ook veganistisch kunt eten en het ook nog een gezond dieet is. Nee, veganisme gaat om slachtoffers. Beter gezegd: om het voorkomen van slachtoffers. Veganisten tonen compassie met andere voelende wezens door hen niet te misbruiken en te (laten) vermoorden. Veganisme is een beoefening van compassie. En wie wil er nu niet empathisch zijn? Als je van dieren houdt, kun je ze toch moeilijk opeten. Kortom, veganisme is niet moeilijk, maar wel belangrijk. En de VeganChallenge geeft je een vliegende start. Het leuke van de VeganChallenge is, is dat je het niet alleen doet. Je doet deze vegan verwenkuur met veel anderen. Je staat niet alleen. Ik heb grote bewondering en waardering voor het team van de VeganChallenge die dit mogelijk maken. Ik wens je een enerverende en smakelijke periode toe – de opstap naar een plantaardige en dus diervriendelijke levenswijze. Niet vergeten om gelijk lid te worden van de NVV waar je nog meer verwend wordt met vegan culinaria. Door lid te worden help je mee om de plantaardige levenswijze verder te promoten in de samenleving.
Namasté,
Floris
Floris vegan den Berg is filosoof en dus veganist. Hij is gespecialiseerd in milieu- en dierfilosofie. Hij schreef o.a. De vrolijke veganist. Zijn meest recente boek is On green liberty.