VeganChallenge ervaring: Elk jaar doen er weer duizenden mensen mee aan de VeganChallenge. Alleen wat gebeurt er nadat de challenge is afgelopen? Blijven ze dan veganist of gaan ze weer terug naar hun oude eetpatroon?
Yolanda is 60 jaar 
en voelt zich fitter dan ooit na haar deelname aan de VeganChallenge. Vandaag deelt ze haar ervaringen.
Waarom deed je mee aan de VeganChallenge?
Op het moment dat ik mee deed aan de VeganChallenge, was ik al een heel eind op weg vegan te worden. Kaas had ik jaren ervoor al afgezworen na een ernstig gezondheidsprobleem en het lezen van de China Study van prof. T. Collin Cambell. Het boek gaat over het grootste onderzoek wat ooit is gehouden naar de relatie tussen voeding, ziekte en doodsoorzaak. Het eiwit van melk, caseïne, werd in proeven bij knaagdieren gebruikt om de groei van kankercellen aan en uit te zetten. Als er geen melkeiwit was, stopte de groei van kanker. Zodra je melkeiwit toevoegde, gingen de kankercellen extra hard groeien! Dit was voor mij een reden om kaas voortaan te laten staan.
Ik ging mee doen aan de VeganChallenge omdat het me heel leuk leek en ik het inspirerend vond elke dag recepten te ontvangen.
Hoe heb je het ervaren?
Het was een hele leuke inspirerende ervaring. Niet alle recepten spraken me aan, maar ik pakte eruit wat me het lekkerst leek.
Wat was het moeilijkste aan meedoen aan de VeganChallenge?
Ik was soms nog onzeker of ik wel genoeg binnen zou krijgen 🙂 Voorheen at ik twee eieren en een stukje vis per week. Nu weet ik dat mijn manier van eten allemaal dik in orde is. Het enige wat ik bij slik, is vitamine B12 en vitamine D als de R in de maand is.
Ben je na de VeganChallenge veganist gebleven?
Zeker, en eigenlijk strikter dan dat ik wil. Ik neem me voor om niet te moeilijk te doen, maar op de één of de andere manier gaat het buitenshuis nu ook goed. Ik heb al meer dan anderhalf jaar helemaal niets dierlijks meer gegeten.
Wat heeft de VeganChallenge voor jou betekend?
Ik zie het zo: het veganisme heeft mij een escape gegeven aan de gangbare ouderdomsziektes. In 2008 heb ik een borderline tumor gehad van meer dan 2 kg. Mijn cholesterol was te hoog. Nu heb ik nergens meer last van, terwijl ik nu bijna 10 jaar ouder ben. Ik ben 60 jaar en loop nog regelmatig hard. Ik heb geen elektrische fiets, maar een racefietsje dat me overal heen brengt. Ik heb geen pijn meer in spieren en gewrichten, iets dat ik 10 jaar geleden wel allemaal had. Inmiddels eet ik zo natuurlijk mogelijk: geen toegevoegde olie en vet, nauwelijks suiker en geen kant en klare producten meer. In Amerika zijn er verschillende artsen en wetenschappers die denken dat dit de beste voeding voor de mens is. Ik doe het er in ieder geval goed op en ik ben dol op mijn eten.
Heb je nog een tip die je de deelnemers mee wilt geven?
Er zijn mensen die van de ene dag op de andere om gaan en dat is heel knap, maar dat hoeft niet. Wees niet te streng voor jezelf! Zolang je maar 2 stappen vooruit gaat en 1 achteruit ben je succesvol. Als je nu erg veel moeite hebt met een bepaald product niet meer te nemen, ga op zoek naar alternatieven. Onthoud ook: je smaak gaat veranderen en wat je eerst onmisbaar leek, is dat op een bepaald moment niet meer. Ik weet nu dat ik nooit meer terug ga, want ik voel me veel te goed . Dat wil ik niet meer kwijt.
