Marjan is vegan & heeft 3 zonen

Mijn vegan lifestyle + mijn kinderen
Bijna 3 jaar gaf ik in totaal borstvoeding aan mijn 3 kinderen. De eerste jaren die volgden kregen zij vegetarisch eten, veel groentjes en fruit – pompoen, wortel, appel, peer, etc. Zo bouwde ik dat op.

Ik was vegetariër vanaf mijn 14de, toen mijn moeder het werd, doordat zij veel baat had bij een leven zonder vlees. Ze was onder behandeling bij een natuurarts.

M’n jongens noemen me ‘Soof’, van AntropoSOFisch
Van vlees eten had ik geen verstand toen ik moeder werd. Veel later ging ik pas nadenken over een Vegan Lifestyle. Maar hoog in mijn vaandel heeft gezond en bewust eten altijd gestaan. De jongens werden groter en zij kregen belangstelling voor vlees. Deze behoefte is behoorlijk sterk. In hun ogen ben ik een ‘Soof’, van AntropoSOFisch, waarbij duurzaam, biologisch dynamisch, natuur, etc. bij je leefstijl hoort. (Al lang voordat het meer op de kaart kwam.)

Zij gingen naar de vrije school en ‘Soof’ werd mijn geuzennaam. Zeker in de puberteit, ging ik er zelfs naar luisteren. Soof…mijn bijnaam, die stond voor alles wat in hun ogen natuurlijk en biologisch was en waar ze niet perse wat mee hadden of heel diep over na dachten.

Ze hun eigen weg laten vinden, werpt vruchten af
Doordat hun vader ook Not-Vegan is, kregen ze dus vlees. Daarbij vind ik het ook goed dat ze hun eigen weg vinden. De basis had ik in de hand, maar daarna mochten ze hun eigen keuzes maken. En dat het ook vruchten afwerpt om het gewoon voor te leven en niet te prediken of af te dwingen, komt soms ineens uit onverwachte hoek opduiken. Dan lach ik in mezelf en ben ook wel trots.

Ze kiezen nu zelf wat ik voor hen gekozen zou hebben
Ik werd een beetje gepest met mijn tegenwoordige Vegan Lifestyle, maar gaandeweg de avond vertelde mijn oudste zoon steeds minder vlees te eten. En ziet hij dat plantaardige eiwitten prima kunnen samengaan met sporten en spierontwikkeling. Hij verdiept zich, door het sporten, in gezonde voeding. Hij staat er met 23 jaar veel meer open voor dan een aantal jaar geleden en dat is wellicht ook inherent aan wat hij altijd gezien heeft bij mij, denk ik.

Mijn andere zoon, net 18, zoekt heel erg, maar stuurt me wel een foto, als hij alleen thuis is, vol trots dat hij een biologische hamburger heeft gekocht voor zichzelf. Terwijl hij eerder deed alsof hem dat niet uitmaakte, liever geld bespaarde.

Een Not-Vegan verhaal
Ik twijfel wel eens of ik het niet anders had aan moeten pakken, natuurlijk. Maar ook met andere overtuigingen ben ik altijd voorzichtig geweest en ze heel erg gevolgd in wat zij zelf ontdekten en ontwikkelden op allerlei gebied. Vrijlatend met de warmte en omhulling van redelijke grenzen. Met nieuwsgierigheid bekijk ik hoe ze nu volwassen worden en een mooie eigenheid ontwikkelen.

Hoe doe jij dat met je kinderen of partner?
En ik, ik voel me goed bij een Vegan Lifestyle (ontwikkelen) en ben daardoor een leukere moeder. Een Soof, met een grote, warme lach, omdat jij mag zijn wie je in wezen bent.

Liefs Marjan

P.s.

Dat neemt niet weg dat ik op allerlei manieren het Vegan eten aantrekkelijk maak voor mijn jongens…