Elk jaar doen er weer duizenden mensen mee aan de VeganChallenge. Alleen wat gebeurt er nadat de challenge is afgelopen? Blijven ze dan veganist of gaan ze weer terug naar hun oude eetpatroon?
Kirsten was vegetariër toen ze in april 2015 voor het eerst mee deed aan de de VeganChallenge. Vandaag deelt ze haar ervaringen.
Waarom deed je mee aan de VeganChallenge?
Mijn avontuur begon toen ik nog een raszuivere carnivoor was die 3 keer per dag vlees at. Ik ben op één avond door een zeer overtuigende veganistische filosoof eens goed met de neus op de feiten gedrukt en toen moest ik wel vegetariër worden. Ik had ‘het licht gezien’ om het maar even lekker cliché te benoemen en ik kon mezelf niet meer voor de gek houden door te doen alsof het eten van dieren geen enkele ethische knelpunten heeft. Om meteen op veganisme over te stappen vond ik wel erg cold turkey, maar ik heb zeker een tijdje met het idee rondgelopen. April 2015 begon ik samen met een paar vrienden van mij aan de VeganChallenge en bekeek ik eens hoe het was om plantaardig te eten.
Hoe was het om mee te doen?
Het kostte me best wel wat tijd, maar ik vond het een leuke uitdaging. Mensen vroegen er vaak naar, al vond ik het aan het begin nog wel eens lastig om er over te praten. Sommige mensen vinden het heel raar, anderen vinden het juist interessant om er iets over te horen. Het voornaamste dat ik me destijds had voorgenomen was om niet te offensief over te komen: het consumeren van vlees is simpelweg nog zo gewoon en ingebakken in onze samenleving dat het helaas nog te vroeg is voor de harde aanpak.
Ben je na de VeganChallenge veganist gebleven?
Toen de maand mei eenmaal begon keek ik zó uit naar mijn eerste broodje kaas sinds een maand. Gek genoeg viel het me destijds enorm tegen. Toen realiseerde ik me dat ik echt wel zonder kan. Ik besloot zelf veganistisch te eten, maar ik voelde me er niet prettig bij om dit van anderen te verwachten, dus ik at bij mijn ouders en vrienden gewoon vegetarisch. In oktober 2015 deed ik nogmaals mee, wat me wederom goed beviel. Ik merkte dat veel mensen om mij heen het wel leuk vonden om eens iets plantaardigs met mij mee te eten, maar lang niet iedereen kon het even goed waarderen. Daar was ik ondertussen wel wat meer aan gewend.
Wat gebeurde er na de tweede keer dat je meedeed?
Kort na de tweede VeganChallenge begon ik aan een filosofievak dat gegeven werd door de filosoof die mij in eerste instantie vegetariër deed worden. Het zal vast niet als verrassing komen dat er tijdens deze cursus dan ook redelijk veel aandacht werd besteed aan dierethiek en veganisme. De argumenten voor veganisme werden me kant en klaar opgediend: het enige wat ik nog hoefde te doen was de knoop doorhakken. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan toen het vak ten einde liep. Ik was nu vol overtuigd om voortaan als veganist door het leven te gaan.
Hoe reageerde je omgeving?
Mijn vrienden en familie reageerden opvallend positief (de grootste “shock” hadden ze toch al gehad toen ik vegetariër werd) en ik merkte dat mensen nu pas echt rekening gingen houden met mijn dieetwens, nu deze officieel was. Gek eigenlijk, zodra je het mensen moeilijker maakt om iets voor je op tafel te zetten, zijn ze meer bereid om die moeite te doen, lijkt het wel.
Eet je nu nog steeds veganistisch?
Negen maanden later noem ik mijzelf nog steeds veganist. Ik ben de afgelopen maanden wel meerdere malen in contact gekomen met situaties waarin veganistisch eten erg onhandig dan wel vrijwel onmogelijk was (voornamelijk op reis), op die momenten kon ik het mijzelf dan ook niet kwalijk nemen eens een keer vegetarisch te eten. Wederom viel mij de smaak van bijvoorbeeld kaas toch tegen, ook al was het zo lang geleden dat ik dat voor het laatst gegeten had. Ik heb soms nog steeds wel eens ontzettend zin in een tosti of voel ik mezelf watertanden bij de geur van een omelet, maar toch is het niet moeilijk voor me om bij mijn principes te blijven. Zolang je daar met volle overtuiging achter staat, is veganist zijn ook helemaal niet moeilijk. Je weet waar je het voor doet, verleiding speelt daarbij geen rol.
