Stoppen met Steggelen

Mijn ‘altijd op dieet’ verleden, heeft mij tot een curvy vegan laten groeien. In een eerder blog schreef ik daar al over (Vegan not a diet?!). Vegan is niet een dieet, maar een principiële lifestyle.

Hier sta ik helemaal achter, maar met mijn 51 jaar en daarvan zeker 30 jaar bezig met freaken om gezond te eten, te vasten en diëten, ligt het voor mij gecompliceerd om mezelf volledig over te kunnen geven aan vegan eten.

Dus steggel ik nog wel eens.

Maar ik heb er wat op gevonden!

De gecompliceerdheid zit hem, denk ik, in dat mijn lijf en geest in opstand komen als het erop lijkt op dieet gezet te worden. Onbewust komt er dan iets in opstand, waardoor het geen niet meer mag, juist super aantrekkelijk wordt!

En dan is wilskracht niet genoeg!

Er speelt dan namelijk een overlevingskracht op die veel sterker is! Als je jong bent en/of niet zo’n dieet geschiedenis achter je hebt: tel je zegeningen en geniet van lekker eten, luister naar wat je lijf aangeeft nodig te hebben, kortom zorg goed voor jezelf.

Herken je iets in mijn stuk van ‘altijd op dieet’ willen en gezondheidsfreakerigheid, wellicht heb je dan iets aan deze 5 ervaringsdeskundige tips:

Stoppen met steggelen!

• Hou van jezelf, accepteer hoe en wie je nu bent.

Makkelijk gezegd hoor, kijk wat je daarvoor nodig hebt om er dichterbij te komen, zoek hulp, vraag anderen, lees eventueel blogs (op mijn website staan diverse artikelen die verdiepend zijn over dit onderwerp.)

Dit i​s​ de belangrijkste stap!

• Luister naar wat je lijf aangeeft.

Heb je trek? Voel goed na waarin​.​ ​I​s het dorst, wat lichts, wat vullenders, zout, zoet, of ben je moe? Zorg voor je behoeften, neem er de tijd voor.

Als er ergens waar ik ben geen plantaardige melk is, steggel ik nog wel eens of drink ik mijn koffie zwart. Of een craving naar een eitje of kaas… Daar geef ik nog wel eens aan toe, omdat ik weet dat het anders een veel groter ding gaat worden. Dus maak ik er geen big deal van en ga rustig verder op mijn pad naar meer vegan. Misschien duurt het bij mij wat langer, door mijn ‘altijd op dieet’ verleden.

• Kijk vooral wat goed past bij jou, stress is namelijk ook heel ongezond.

• Dus op één ding richten, maakt het overzichtelijk en behapbaar.

Een stap die voor mij goed voelde was, mijn steggelen (voornamelijk naar mijzelf toe, want niemand legt me iets op…) aan te pakken door met mezelf af te spreken dat ik de komende dag geen melk meer neem. Dat voelde overzichtelijker dan dat alles in een keer perfect moest zijn en dan te falen. Dit is echt een ‘altijd op dieet’ gekte restje.

Faal ik, dan ben ik mild naar mezelf en geef aan, dat ik oefen met ‘nee’ zeggen tegen dingen die ik niet wil, maar nog moeite mee heb en dat het gaat met vallen en opstaan. Zoals met alles wat je wilt leren.

Op die manier val ik niet in oude patronen.

Ik merk dat mijn systeem er langzaam aan went en het ook steeds makkelijker wordt, als vanzelf gaat. (lees: het systeem komt niet in verweer, omdat er vertrouwen is gekomen dat het niet meer uitgehongerd gaat worden.)

• Vanuit goede, liefdevolle zorg voor mijn lijf weet ik dat er steeds meer een intuïtieve vorm van eten zal ontstaan.

Het duurt even wat langer, maar ik ben er dan ook jarenlang niet mild en liefdevol mee omgegaan, maar heel streng, afgewisseld met maar alles loslaten.

Het kan zelfs zo zijn dat ik nooit helemaal vegan kan zijn, omdat mijn lijf dat aangeeft. Maar vooralsnog wil ik het een kans geven, vanuit principieel oogpunt vooral.

Vanuit gezondheidsoogpunt volg ik dus steeds meer mijn intuïtie. Door de tijd te nemen die ervoor nodig is. Vanuit zelfliefde en mildheid. Vanuit zelfliefde kan sowieso veel meer goeds voortkomen dan vanuit strengheid en restrictie.

Dus stop met steggelen en begin met mildheid en liefde te vergroten voor jezelf en van daaruit voor de ander(en).

Dan komen de vegan keuzes als vanzelf…

Want niet iedere koe heeft zo’n leven! 😉

Liefs Marjan☀️