Ik ben op reis, in een dikke groene getransformeerde Benz die jullie inmiddels wel gezien hebben. Want jullie zijn trouwe lezers van mijn blogs en trouwe kleurders van mijn kleurplaten.
Ik rol langzaam door Italia. Begin me er als vanzelf thuis te voelen. De grote laars is inmiddels als mijn broekzak en het eten smaakt altijd naar meer. Ik ben in Basilicata, de zool, zeg maar. Hier verbouwen ze al die gruwelijke groenten en fruiten die je in de stad overal voor de hoofdprijs kan kopen.
Ga ik naar Italië?
Weet ik veel.. Moet je lekker zelf weten, je kan overal heen, maar soms lijd je honger. In Italië ook? Zeker niet! De traditionele Italiaanse keuken is nog veel uitgebreider dan je hem van jouw plaatselijke pizzeria kent. Leuk dat Mario je een lasagne of een pizza voor zet, maar je denkt toch zeker niet dat je dat in Italië als hoofdgerecht bestelt? Pff.. pasta is pas het voorgerecht en pizza krijg je alleen als midnight-snack. Het hoofdgerecht voor de doorsnee Italiaan is een groot stuk vlees, of vis, als je aan zee woont. Het liefst van de gril, maar als je die niet voorhanden hebt, dan direct uit de pan. Simpel en heftig op smaak gemaakt, dik gekruid, zonder dat potje ‘Italiaanse keukenkruiden’ dat jij op de plank hebt staan. Met een stuk brood of een makkelijke tomatensalade.
Klein advies tussendoor: pleur die pot Provençaalse kruiden bij jou in de keuken weg en koop een paar planten. Die kruidenmix van de supermarkt smaakt nergens naar.
Is Italië dan ook cool als je niet alles eet?
Jup! Skip de toren van Pisa, haal wat mij betreft je neus op bij alle megatoffe musea, ren weg van de talloze wijnhuizen, maar ga nooit niet naar Basilicata. Deze streek is briljant. Waarom? Omdat in deze streek alles alleen maar over eten gaat. Het is werkelijk bewonderenswaardig hoe iedere ‘Basilicaat’ elk willekeurig gesprek binnen 5 minuten over eten kan laten gaan, maar dat terzijde. Basilicata zit propvol groente en fruit, je hoeft er niet naar te zoeken, het vindt jou. Ieder dorpje heeft een kick-ass markt, ieder plein heeft een stalletje en op iedere parkeerplaats komt zo nu en dan een klein meneertje in een piaggio al toeterend aanscheuren om jou de meest diverse vitaminebommen aan te smeren.
Pak wat je pakken kan en smullen maar!
Gelukkig kan ik koken in de Benz. Echt een luxe, tover de meest uiteenlopende gerechten uit mijn minikeuken. Maar zelfs zonder gas is het smullen geblazen. Biscotti’s, vers gebakken brood, abrikozen, meloenen, lychees, perziken, druiven, courgettes, komkommer, you name it en het is er. Koop een tafelwijn, ga in de zon zitten en geniet van al het lekkers. Hou je van olijven? Dan kan jij je lol op. Restaurants? Hebben altijd iets waar je van houdt. Trouwens, ik kan dit allemaal wel supermooi proberen te schetsen, maar misschien is het verstandig als je het lekker zelf ervaart. Dus boek dat ticket, hang die sleurhut achter je waggie, steek die sleutel in je camper. Race zo snel als je kan naar Italië en eet, zo veel mogelijk. Uitbuiken kan thuis.
Aight, ik ben weg, eten is klaar. Check je later!
Wil je dan zien hoe mijn rijdende huis transformeert of gewoon weten wat ik dan voor toffe dingen maak? Check mijn website (www.artbypdeg.nl) en volg me hier: www.instagram.com/P_de_G
Gastblogger
Blogger
