Hoe vegan is jouw werk?

Hoe vegan is jouw werk? 
Mij werd de vraag gesteld of mijn werk vegan is. Nou, daar kan ik heel kort in zijn: nee, niet bepaald. Hier schrik je misschien van en spoken er gelijk allerlei vreselijke beroepen door je hoofd. Nou, maak je maar geen zorgen hoor. Ik heb een super toffe baan, al 21 jaar, maar deze is niet vegan.

Uh Sabine, wat doe jij dan?
Ik werk namelijk al ruim 21 jaar in de zorg voor mensen met een handicap. Het grootste gedeelte van al die jaren ben ik activiteitenbegeleider. Ik werk met de seniorendoelgroep die een verstandelijke en vaak ook een lichamelijke handicap heeft. Een heel mooi en liefdevol beroep waar ik elke dag weer van geniet. Maar je kunt je je misschien wel voorstellen dat dit geen vegan beroep is.

Waarom is dit niet vegan?
Elke dag komen cliënten bij mij die komen ontbijten, lunchen en koffieleuten maar ook genieten van de sfeer en allerlei leuke activiteiten. Ik maak dagelijks brinta-papjes met melk als ontbijt, ik smeer dagelijks boterhammen met boter waar vaak kaas, worst of andere niet vegan dingen op gaan. Ook schenk ik heel wat glazen melk en karnemelk in.

Daarnaast doe ik activiteiten met de cliënten die ook niet altijd vegan zijn zoals de lijm (die dierlijke producten kan bevatten) die bij het knutselen wordt gebruikt en er ligt niet alleen katoen maar soms ook wol in de kast. De trommels die we met muziek maken gebruiken, zijn vaak ook niet vegan. Hmm en ik bedenk me net dat de waskrijtjes en potloden waar cliënten graag mee kleuren ook wel eens niet vegan kunnen zijn evenals de verf en kwasten. De zeep waar ik mijn handen mee was, is ook niet vegan evenals het afwasmiddel.

Vind jij dit dan niet lastig Sabine?
Op zich vind ik het niet heel lastig want ik ben nog maar kort vegan. Ik was al wel vegetariër voor ik dit beroep ging doen. Ik was een jaar of 15 toen ik vegetariër werd en na de mavo koos ik voor een opleiding in de zorg met de daarbij behorende stages.

Ik kan mijn werk en privé heel goed los van elkaar zien. Ik werk in een grote organisatie met ruim 1400 werknemers en 600 vrijwilligers voor ongeveer 1400 cliënten! Maar zo’n klein percentage van die collega’s zijn vegetarisch en een nog kleinere groep vegan. Ik heb zelf geen directe collega’s die vegetariër of vegan zijn.

Kun je dit niet veranderen?
De meeste cliënten hebben totaal geen benul van wat zij eten, laat staan waar het vandaan komt. Zij eten iets omdat ze trek hebben en het lekker vinden en hebben geen idee dat daar een dier voor heeft geleden. Dat begrijp ik volkomen.

Want iemand die verstandelijk beperkt is en bijvoorbeeld functioneert op het niveau van een peuter heeft een hele andere denkwijze zoals jij en ik. Er zal ongetwijfeld een percentage cliënten zijn met dusdanig hoog niveau die misschien wat beter begrijpen dat het zielig is om dieren te eten. Maar daar heb ik in mijn werk nooit te maken mee gehad.

Nou moet ik zeggen dat ik wel blij ben dat ik niet op een woning werk want dan kook je in de avonddienst. Al zal ik natuurlijk wel proberen dat op de avonden dat ik zou werken er minimaal vegetarisch maar het liefst natuurlijk vegan gekookt kan worden. Vaak worden de boodschappen besteld waarbij je meestal zelf kan aangeven wat je wilt koken als je geluk hebt.

Zou je erdoor stoppen met je werk?
Ik kan me wel voorstellen dat als je al jaren vegan bent en dan opeens mijn werk instapt, je het heel zwaar hebt. Als ik me er heel druk om zou gaan maken zou ik moeten stoppen met mijn werk want het is dan ondoenlijk om mijn werk goed uit te kunnen voeren. Ik kan niet zomaar bepalen dat er voortaan alleen maar vegan kaas, vegan beleg en plantaardige melk op tafel komt. Niet alleen omdat ik met zoveel mensen en zoveel meningen te maken heb maar ook met een grote organisatie, het budget en de kijk van de gemiddelde mens op voeding.

Wat eet je zelf op je werk dan?
Ik neem zelf mijn eigen eten mee maar houd me verder binnen het werk niet bezig met vegan en maak dus gewoon die broodjes klaar. Ik heb zo ver ik me kan herinneren nooit echt in een situatie gezeten die me tegen het borst stuitte. Tuurlijk zou ik het liefste zien dat al die niet-vegan levensmiddelen van tafel gaan, maar dat is voorlopig onmogelijk en te idealistisch. Ik laat dus echt mijn eigen keuzes ’thuis’ en werk is mijn werk.

Soms komt het wel eens ter sprake met collega’s die dan vragen wat ik mee heb als lunch en laatst tijdens een etentje vroeg iemand of ik het lastig vond dat de anderen vlees eten. Overigens waren er een paar omnivoren die toch voor een vegetarisch gerecht kozen.

Ik ben het gewoon gewend…
Het klinkt misschien alsof ik heel makkelijk ben, nuchter of zelfs onverschillig, maar zo ben ik niet. Het scheelt gewoon enorm dat ik dit werk al zo lang doe en veel gewend ben. Zo kan ik het goed los van elkaar kan zien. Maar kom ik in een situatie die echt een struggle geeft, dan zal ik daar zeker wat mee doen. Je zult mij niet achter de barbecue zien staan.

Wat betekent dit voor jou? Wat doe jij, hoe ga jij hiermee om?