Hallo, ik ben Annemiek! Vegan ;)

Wat ontzettend leuk om hier te mogen schrijven. Hallo, ik ben Annemiek, 24 jaar en ik woon samen met mijn (niet-vegan) vriend en twee poezenbeesten in Den Haag. Ik was ongeveer vier jaar vegetariër en eet nu een jaar (zo goed als volledig) veganistisch. Als je me 10 jaar geleden had verteld dat ik zou eindigen als veganist, had ik je waarschijnlijk uitgelachen.

Veganisme: een culinair avontuur

Het veganisme leek me veel te extreem. Ik ging hier anders over denken toen twee goede vriendinnen van mij veganist werden. Ik vond het leuk om veganistisch te koken als ze langskwamen. Ook begon ik meer te lezen over veganisme. Langzaam raakte ik ervan overtuigd dat veganisme een logische stap was met oog op dierenwelzijn en milieu. Ik deed vorig jaar in het najaar mee aan de VeganChallenge en dat was voor mij het begin van een culinair avontuur.

In de keuken staan, vind ik ontzettend leuk. Vroeger al bakte ik in de weekenden cake, koekjes en appeltaart (en likte ik natuurlijk alle lepels af). Toen ik het huis uit ging, verheugde ik me erop om iedere avond voor mezelf te koken. Mijn stap naar veganisme heeft mijn passie voor koken alleen maar versterkt. Veganistisch koken daagt me uit om creatief te denken en uit mijn comfort zone te gaan. Van taarten bakken geniet ik het meest. Wat het helemaal leuk maakt is om van niet-vegan mensen in mijn omgeving te horen dat ze het eten zo lekker vinden. Voor mensen koken en recepten delen is mijn manier om vegan eten laagdrempelig te maken en mensen te laten zien dat veganistisch eten super lekker kan zijn.

Mijn relatie met eten

Mijn relatie met eten is niet altijd ‘je-van-het’ geweest. Ik heb in mijn studietijd namelijk geworsteld met een eetstoornis. In plaats van te genieten van eten, werd eten mijn ergste vijand. Toen ik tijdens mijn herstel de stap naar veganisme zette was dit voor mensen in mijn omgeving daarom best spannend. Was dit niet gewoon een nieuwe obsessie? Ik was me ervan bewust dat ik goed op mezelf moest passen bij deze keuze.

Van eetstoornis naar plantaardig

Nu kan ik zeggen dat vegan eten me juist heeft geholpen om verder los te komen van mijn eetstoornis. Vroegere eetregels maakten plaats voor één richtlijn, namelijk: zoveel mogelijk eten zonder dierlijke producten. Voor iemand met tientallen regels en een obsessie voor gezond eten was dit heel overzichtelijk. ‘Ongezonde’ dingen werden langzaam makkelijker: ik kon taart en koekjes eten zonder schuldgevoel, want het was immers vegan! Bij herstel horen ups en downs, dat geldt ook voor mij. Gelukkig gaat het nu heel goed met me en geniet ik meer dan ooit van alle heerlijke dingen die de wereld ons te bieden heeft.

Ik blijf mild voor mezelf

Juist door mijn eetstoornis verleden vind ik het ook belangrijk om mild te blijven voor mezelf. Niemand is perfect. Ik doe mijn best en dat is goed genoeg. De boodschap die ik wel wil uitdragen is dat iedereen op zijn eigen manier goede keuzes probeert te maken. Iedere stap richting een meer plantaardige leefstijl is er één. En bij die stapjes help ik jullie graag!

In mijn blogs zal ik recepten delen, jullie meenemen naar de beste vegan-restaurantjes en schrijven over duurzame dilemma’s. Als jullie vragen hebben, laat het dan vooral weten.

Tot snel!